رابطه والدین با فرزند مانند هر رابطه دیگر دستخوش فراز و نشیب‌هایی می‌شود و این کاملا طبیعی است ولی آنچه که اهمیت دارد این است که والدین بتوانند به خوبی در این میان واکنش و هیجانات خود نسبت به فرزند یا فرزندان را شناسایی و نسبت به چالش‌هایی که در این ارتباط با آن مواجه می‌شوند، چاره اندیشی کنند.
از آنجایی که روابط والدین با فرزند در بسیاری از مواقع به صورت روابط آمیخته با عشق و محبت است، گاهی در این میان و به دلایل مختلف احتمال دارد پدر و مادر نسبت به کودک یا نوجوان خود و بالعکس، احساس تنفر حتی بیزاری از یکدیگر کنند، در این مواقع و برای رفع شبه یا کدورت پیش آمده نیاز است که طرفین به مشاور یا روانشناس مراجعه کنند.
مینا سلامت بخش متخصص روانشناس و رواندرمانگر تحلیلی روز جمعه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا گفت: به طور طبیعی تنفر از فرزند، برای پدر و مادر با احساس گناه همراه است زیرا این موضوع می‌تواند مشکل و چالش پیش روی این دسته از خانواده ها را دو چندان کند.
وی ادامه داد: ترس و وحشت بزرگترین مانع دوستی حتی عامل شناخته شده تنفر و جدایی نوجوانان با والدین است و از طرفی، عمده‌ترین ترس خانواده این است که فرزند نوجوان آن ها مرتکب اشتباهی شود که زندگی خود را برای همیشه نابود کند. ترس والدین از اینکه فردی بخواهد به کودک ۶ ساله آن ها آسیب یا صدمه ای وارد کند، ترس از ناموفق بودن در امتحانات مدرسه، ترس از مستقل شدن فرزند نوجوان، ترس از همکلام شدن فرزند با دوستان شرور، حضور غیر متعارف در فضاهای مجازی از جمله مواردی است که می تواند زمینه ساز بیزاری و جدایی اعضای خانواده ها از یکدیگر باشد.
این متخصص روانشناس و رواندرمانگر اضافه کرد: در صورتی که این ترس و اضطراب والدین از روی مراقبت باشد شاید تا حدودی بتواند مانع آسیب رساندن به فرزند شود، اما اگر این رفتار ادامه دار باشد نه تنها اعتماد به نفس فرزند را پایین خواهد آورد بلکه برعکس دقیقا همین ترس را بطور مثال در مورد نوجوان ۱۶ ساله نیز علیه والدین خواهیم داشت، باید توجه داشت، نمی‌توان کودکان را به صورت دائم کنترل و مراقب کرد.
سلامت بخش گفت: از جمله علل تنفر والدین از فرزند می تواند به تعارض درونی والدین، ناکامی در ارتباط با فرزند، پذیرفتن بیش از حد مسئولیت، تجربه آسیب‌های پیشین، مشکلات و اختلالات روانی، کودکی سخت و مشکل دار، کشمکش با همسر و تنفر از فرزند، مشکلات محیطی و فقر اشاره کرد.